Dit jaar bestaan de democratische scholen De Ruimte en De Vrije Ruimte respectievelijk 20 en 15 jaar. Beide scholen hadden het idee een boek uit te brengen met verhalen van alumni. Wat doen ze nu? Hoe kijken ze terug op hun tijd binnen democratisch onderwijs? Alle scholen zijn uitgenodigd om een bijdrage te leveren.
In de afgelopen periode heb ik een aantal interviews gedaan met oud-studenten en het voelt als een cadeautje. Wat een feestje waren deze gesprekken. Zo leuk om te horen hoe het nu met ze gaat, herinneringen te delen over hun tijd op onze school.
Bladerend door wat schriften kwam ik onderstaande woorden tegen:
I take care of me
And you mind your own business
That used to be my mindset
That’s why I conflicted with you
Saying: take care of yourself and eachother
Now I see life is easier
If I have this attitude
Sometimes I don’t manage
And I’m grateful to get help
Other times I help others
There’s more care this way
Then new people show up
People with the attitude I had
It’s painful to be around them
They don’t care
I can see, that – like me – they can learn this
But I don’t feel strong enough
I just want them to stop doing
What they are doing
But they don’t know
They are doing it
Deze gedachtestroom van een student laat zien, dat de periode op school soms een worsteling kan zijn, met jezelf, met de omgeving. Fijn om te merken dat dit uiteindelijk ook oplevert dat ze hun eigen draai gevonden hebben.
